Over wie de oervader van de Zwitserse notentaart is, lopen de meningen uiteen. Een onafhankelijke deskundige deed onderzoek. Hij oordeelde dat de Bündner Nusstorte niet uit het kanton Graubünden kan komen omdat daar oorspronkelijk helemaal geen notenbomen groeien. Waarschijnlijk hebben Zwitserse gastarbeiders pas in de jaren vijftig uit Frankrijk walnotenbomen meegenomen en deze geplant in enkele bergdalen. Het gekke is, in Zwitserland worden voor de notentaart meestal juist walnoten uit Californië gebruikt. De walnoten uit Zwitserland hebben een te sterke smaak! Maar waar ligt dan de oorsprong van de Bündner Nusstorte? Vermoedelijk komt het recept uit Italië of Frankrijk en hebben Zwitsers uit Graubünden deze taart meegenomen en veranderd in hun beroemde taart. De meningen zijn verdeeld over wie aanspraak kan maken op de titel ‘uitvinder van de Zwitserse notentaart’. Algemeen krijgt Fausto Pult voor het recept de credits omdat hij in 1934 aanwezig was op een beurs in Basel waar de taart onder de aandacht van een internationaal publiek werd gebracht. De taart wordt ook Engadiner Nusstortegenoemd, naar de vallei Engadin die met een lengte van 80 kilometer één van de hoogste van de Alpen is. Wie de bedenker van de notentaart ook is, lekker is die zeker. Het grootste voordeel van de taart is dat deze zoveel suiker bevat datje ‘m heel lang kan bewaren en dus verstuurd kan worden per post… met de groeten uit Engadin, Graubünden of…?

Benieuwd naar de recepten van Maroeska Metz? Klik hier!
Ga terug naar keukengeheimen.