Al duizenden jaren eten mensen uien, er zijn in China zelfs resten van uien uit het bronzen tijdperk (5000 voor Chr.) gevonden en rond 3000 v.Chr. werden uien al in delen van Azië, in Iran en Afghanistan en India verbouwd. Maar hoe is de ui op ons bord terecht gekomen?

Vanuit India is de ui naar Griekenland en Egypte gebracht. In decoraties en hiërogliefen in piramides wordt de ui veelvuldig afgebeeld. De piramidebouwers kregen uien als rantsoen. Aangenomen werd dat de ui de fysieke kracht bevorderde en ziekten hielp voorkomen en de schil werd door de lagenstructuur gezien als een symbool van eeuwigheid.

Uien werden ook door Grieken en Romeinen in de keuken gebruikt. In het oude Griekenland aten atleten uien in grote hoeveelheden omdat men geloofde dat ze het bloed lichter maakten. Romeinse gladiatoren wreven hun lichamen met uien in om hun spieren te verstevigen. In de Middeleeuwen waren uien erg belangrijk als voedsel, en werden zelfs gebruikt om huur te betalen en als geschenk gegeven. Artsen schreven uien voor om hoofdpijn te verlichten en slangenbeten en haarverlies werden met een ui behandeld. De Romeinen introduceerden de ui in Europa en al snel werd de groente populair. Al in de dertiende eeuw bestond in Londen een levendige handel in uien en werden er zelfs geïmporteerde uien verkocht. Vanaf dat moment neemt het gebruik van ui in de keuken toe, zowel in Europa als daarbuiten.In de zestiende eeuw werden uien voorgeschreven als geneesmiddel tegen onvruchtbaarheid, niet alleen bij vrouwen maar ook bij huisdieren.

Uien worden wereldwijd in elke keuken gebruikt. De meeste uien worden geteeld in China (22,3 miljard kilo per jaar). Op de tweede plaats staat India met 19,3 miljard kilo. De Verenigde Staten nemen met 3,2 miljard kilo uien de derde plek in. In Nederland worden iets meer dan 1 miljard kilo uien verbouwd, 90% van de teelt wordt geëxporteerd.

 

Benieuwd naar de recepten van Maroeska Metz? Klik hier!
Ga terug naar keukengeheimen.